27 فوریه 2024- داشتن دیابت می تواند به این معنی باشد که شما بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال تغذیه ای هستید، اما این موضوع جدی برای مدت طولانی در تحقیقات نادیده گرفته شده است.

گروه‌های راهبری تحقیقات دیابت بریتانیا مشخص کردند که ما هنوز در مورد اینکه چگونه و چرا افراد مبتلا به دیابت دچار مشکلات یا اختلالات خوردن می‌شوند و مهمتر از آن، چگونه از آنها پیشگیری یا آنها را درمان کنیم، اطلاعاتی در دست نداریم.

بنابراین، آنها دو پروژه تحقیقاتی ضروری را با هدف پر کردن این شکاف در سال 2020 آغاز کردند و اکنون پروژه ها به پایان رسیده است، و ما در این مقاله نگاهی به آنچه دانشمندان انجام داده اند، می اندازیم.

پیشگیری از اختلال غذا خوردن در کودکان مبتلا به دیابت نوع 1

دکتر کریستینا جونز از دانشگاه Surrey، اولین مداخله در نوع خود را طراحی کرده است که به کودکان و جوانان مبتلا به دیابت نوع 1 کمک می کند تا از بی نظمی در غذا خوردن اجتناب کنند. تصور می شود که از هر سه کودک و جوان مبتلا به دیابت نوع 1، یک نفر تحت تاثیر مشکلات تغذیه ای قرار می گیرد.

شواهد نشان می دهد که مشارکت والدین یا مراقبان برای کمک به بهبودی کودکان از اختلالات غذایی ضروری است. بنابراین، دکتر جونز می‌خواست بداند آیا برنامه‌ای برای والدین کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 می‌تواند راه جدیدی را برای کمک به جلوگیری از اختلال غذا خوردن در آینده ارائه دهد یا خیر.

آنها برنامه ای را برای آموزش والدین در مورد دیابت نوع 1 و مشکلات غذا خوردن طراحی کردند که هدف آن کمک به تشخیص علائم هشدار دهنده اولیه و انجام حمایت مناسب از فرزندان بود. تیم تحقیقاتی با خانواده‌های کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 و متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، از جمله پرستاران، روان‌شناسان، متخصصان تغذیه و متخصصان اطفال دیابت، همکاری کردند تا این برنامه را ایجاد کنند و مطمئن شوند که نیازهای آنها را برآورده می‌کند.

سپس محققان برنامه خود را بر روی والدین آزمایش کردند و آنها را با والدینی که این برنامه را دریافت نکرده بودند، مقایسه نمودند. در مجموع 89 پدر و مادر در این آزمایش شرکت کردند. آنها قبل و در طول مطالعه پرسشنامه هایی را پر کردند که احساس آنها و فرزندانشان را در مورد دیابت نوع 1، غذا خوردن و تندرستی اندازه گیری می کرد. محققان همچنین سطح قند خون، وزن، مصرف دارو و مراجعه به تیم مراقبت های بهداشتی کودکان و جوانان را بررسی کردند.

این تحقیق نشان داد که بیشتر والدین این برنامه را دوست داشتند و آن را مفید می دانستند. آنها همچنین تغییرات مثبتی را در والدین و فرزندانی که این برنامه را دریافت کردند در مقایسه با کسانی که آن را دریافت نکرده بودند، یافتند. به عنوان مثال، کودکان پس از خوردن غذا احساس سیری بیشتری می‌کردند، مشکلات غذایی و ناراحتی ناشی از دیابت کمتری را گزارش کردند و بهزیستی بیشتری داشتند.

این مطالعه ی اولیه منجر به یک مداخله جدید شده و نشانه‌های دلگرم‌کننده‌ای مبنی بر مفید بودن آن به محققان داد. این نتایج به محققان این امکان را داده است که آزمایش بزرگتری از این برنامه را در مرحله بعدی انجام دهند تا به طور جامع تاثیر این برنامه را در جلوگیری از مشکلات خوردن غذا در کودکان و جوانان مبتلا به دیابت نوع 1 بررسی کنند.

کمک به افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و پرخوری

در پروژه ی دوم، دکتر جما تراویس-ترنر و تیمی از دانشگاه لیدز برنامه ای را برای کمک به درمان افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و اختلال پرخوری طراحی کردند.

تصور می شود از هر چهار فرد مبتلا به دیابت نوع 2، یک نفر دچار اختلال پرخوری می شود. این اختلال زمانی رخ می دهد که شما در مدت زمان کوتاهی غذای زیادی می خورید و احساس نمی کنید کنترلی بر خود برای خوردن غذا دارید.

افراد مبتلا به اختلال پرخوری بیشتر در معرض ابتلا به چاقی، سطح قند خون بالا، فشار خون بالا، سلامت روانی ضعیف تر هستند و مدیریت وزن برای آنها دشوارتر است. اما هیچ درمانی برای آنها طراحی نشده است، و از آنجایی که اختلال پرخوری می تواند با احساس شرم و گناه همراه باشد، کمک گرفتن از پزشک برای افراد دشوارتر می شود.

دکترTravviss-Turner و تیمش، مداخله‌ای را اقتباس کردند که می‌دانستند برای بزرگسالان مبتلا به اختلال پرخوری به خوبی جواب داده است، بنابراین از آن به صورت آنلاین استفاده کردند. این برنامه متناسب با نیازهای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بود. آنها برای انجام این کار با افراد مبتلا به این بیماری و متخصصان مراقبت های بهداشتی آنها از نزدیک کار کردند و بازخورد آنها را در مورد آنچه مفید و کاربردی می دانستند، دریافت کردند.

برنامه جدیدی که آنها توسعه دادند یک مداخله ی خودیاری هدایت شده بود. این برنامه از هفت بخش تشکیل شده بود که افراد در طول 12 هفته آن را به همراه جلسات پشتیبانی از یک فرد آموزش دیده تکمیل می کردند.

محققان سپس برنامه ی جدید را بر روی 22 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 آزمایش کردند. قبل از این برنامه، 90 درصد آنها پرخوری را گزارش کرده بودند. در پایان، افراد کاهش قابل توجهی در پرخوری را گزارش کردند. این وضعیت پس از برنامه همچنان بهبود یافت، بدون اینکه هیچ یک از افراد به معیارهای پرخوری برگردد.

افراد همچنین تغییرات مثبتی در علائم افسردگی و اضطراب خود گزارش کردند. هنگامی که محققان سه ماه بعد با شرکت کنندگان صحبت کردند، افراد همچنین بهبودهایی را در مدیریت دیابت، غذا خوردن آگاهانه تر و افزایش اعتماد به نفس گزارش کردند. با این حال، تغییری در وزن شرکت‌کنندگان ایجاد نشده بود.

به طور کلی، این مطالعه نشان می دهد که خودیاری هدایت شده ی آنلاین که متناسب با نیازهای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 است، یک رویکرد امیدوارکننده برای بهبود پرخوری و رفاه روانی است.این شواهد امکان برنامه ریزی برای انجام یک مطالعه بزرگتر برای آزمایش دقیق تر را داده است تا محققان میزان تاثیر واقعی این برنامه را بررسی کنند.

دکتر فی رایلی، مدیر ارتباطات تحقیقاتی در دیابت انگلستان، گفت: ما مفتخریم که این اولین مطالعات را که با گوش دادن به نیازها و نگرانی‌های افراد مبتلا به دیابت زنده انجام شد، تأمین مالی کرده‌ایم. مشکلات غذا خوردن برای افراد مبتلا به دیابت می تواند عواقب جدی برای سلامت جسمی و روانی داشته باشد، اما برای مدت طولانی در تحقیقات نادیده گرفته شده بودند.

او افزود: «این مطالعات فرصت‌های جدیدی را برای ایجاد مراقبت و حمایت بهتر از افراد مبتلا به دیابت و اختلال تغذیه ای ایجاد کرده است. ما مشتاقیم تا تایید این یافته‌ها را توسط تحقیقات بزرگتر در آینده دنبال کنیم تا ما را به مداخلات مؤثری نزدیک‌تر کنند که برای میلیون‌ها فرد مبتلا به دیابت که با مشکلات غذا خوردن روبرو هستند، تفاوت ایجاد کند».

منبع:

https://www.diabetes.org.uk/about-us/news-and-views/new-findings-our-research-diabetes-and-disordered-eating